เมื่อวานนี้เราเพิ่งโดนแฟนที่คบกันมา 2 ปี บอกเลิกค่ะ เสียใจมากมาย T^T และเรายังไม่เข้าใจในเหตุผลบางอย่างที่เขาบอกเลิก ไม่รู้จะบอกใคร เลยอยากระบายให้เพื่อนๆ ฟัง และขอคำปรึกษาด้วยค่ะ
หลังๆ มานี้เรารู้มาว่าแฟนเราเค้ามีความเครียดหลายอย่าง ทั้งเรื่องงาน เรื่องครอบครัว และ ความรัก ซึ่งเราเป็นห่วง คอยถามตลอด ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยตอบอะไรเราเลยค่ะ พยายามเลี่ยงพูดเรื่องอื่นๆ แทน จนเมื่อวานเขาคงทนไม่ไหว จนถึงขนาดร้องไห้พูดกับเราค่ะ เขาขอลดสถานะกับเราจาก "แฟน" เหลือแค่ "เพื่อนคนหนึ่ง" เนื่องจากเค้าบอกว่าตอนนี้กำลังโดนกดดันจากที่บ้านมาก
เรื่องแรกนะคะ เพราะพ่อกับแม่ของแฟน อยากให้แฟนเรามุ่งเรื่องการทำงานส่งเสียครอบครัว ซึ่งความจริงแล้วแฟนเราก็มีพี่สาว 1 คนนะคะ แต่ยังไม่สามารถดูแลพวกท่านได้ แฟนเราจึงเป็นลูกชายคนเดียวที่ท่านหวังจะพึ่งพา
และ
เรื่องที่สองคือ พวกท่านอยากให้แฟนเรา กลับไปคบกับแฟนเก่าที่เป็นนักเรียนนอกที่เคยคบกันมานานหลายปี เผื่อมีโอกาสแต่งงานกันในอนาคต เพราะท่านคิดว่าเหมาะสมกันค่ะ บอกตรงๆ ว่าเราค่อนข้างตกใจ เสียใจ ทำอะไรไม่ถูก พยายามถามถึงเหตุผล จนได้ข้อสรุปอยู่ 2 เรื่องใหญ่ๆ ค่ะ
1. แฟนไม่เคยพาเราไปพบครอบครัวของเค้า หรือ ได้พูดคุยอะไรกันเลยค่ะ ซึ่งเราพยายามเข้าหาผู้ใหญ่แล้วนะคะ ซื้อของหรือขนมไปฝาก ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบผ่านแฟนตลอด แต่แฟนเราบอกว่ารออีกสักระยะ อย่างน้อยก็ให้เรียนจบก่อน หรือมีงานทำ เพราะที่บ้านค่อนข้างเข้มงวดเรื่องการมีแฟนค่ะ (ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ปี 4 ค่ะ กำลังจะจบอีกไม่กี่เดือน)
2. ตลอดเวลาที่คบกันมา 2 ปี เราเข้าใจมาตลอด ว่าแฟนเราบอกทางครอบครัวแล้วว่าตอนนี้กำลังคบกับเราอยู่ จนเมื่อวานนี้แฟนมาสารภาพว่าไม่เคยบอกเรื่องเรากับทางบ้านเลย เหมือนเราเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงๆ (แต่การคบกัน ครอบครัวเรา เพื่อนๆ ของแฟนเราหรือเพื่อนเราเองรับรู้กันหมดนะคะ) เวลาที่บ้านถาม แฟนของเราจะบอกว่าไม่ได้คุยกับใครใหม่ ถึงแม้เลิกกันไปนานแล้ว แต่ก็ยังคุยกับคนเดิมอยู่ ซึ่งแฟนให้เหตุผลว่า ที่ต้องพูดไปแบบนั้นเพราะไม่อยากทำให้พวกท่านไม่สบายใจค่ะ เพราะท่านชอบแฟนเก่าของแฟนเรามากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ซึ่งจริงๆ แล้ว สาเหตุของการเลิกที่เราทราบมาก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าไหร่ เพราะแฟนเก่าของแฟนเราดันไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของแฟนเราอีกที แน่นอนค่ะ พอจับได้ก็ต้องเลิกกันอยู่แล้ว (>.<) เรื่องนี้ช่วงแรกๆ แฟนเราโกรธมาก จนถึงขั้นเกลียดนะคะ แต่พอเวลาผ่านไป คงเพราะด้วยความผูกพันที่คบกันมานานด้วย แฟนเราจึงให้อภัยเขา และคบเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งค่ะ แต่เรื่องนี้รู้กันเฉพาะในกลุ่มเพื่อนสนิทๆ ไม่กี่คนเท่านั้น และทางบ้านของแฟนเราไม่เคยทราบเรื่องนี้เลย ท่านจึงยังรัก ยังเอ็นดูเหมือนเดิม เหมือนลูกสาวอีกคน อีกทั้งแฟนเราไม่เคยพูดถึงแฟนเก่าของเค้าในทางไม่ดีเลย
สุดท้ายเราถามแฟนเราตรงๆ ค่ะ ว่าจริงๆ แล้วที่เราต้องเลิกกัน สาเหตุมาจากอะไร? (เรา 2 คนไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหาใหญ่โต อย่างมากก็แค่เรื่องงอนเล็กๆ น้อยๆ ตามประสาแฟนค่ะ) แฟนก็บอกว่าการตัดสินใจ 80% มาจากครอบครัว อีก 20% คือถึงแม้เขาจะไม่ได้รักแบบแฟนแล้ว แต่เขาก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราก็ทราบมาตลอดนะคะ ว่าเขายังติดต่อกัน แฟนเราบอกว่าทุกวันนี้คุยกันแบบเพื่อน ไม่ได้คิดอะไร เราก็เข้าใจ ไว้ใจแฟนมาตลอด พอมาเจอความจริงจึงรู้สึกผิดหวังมาก ซึ่งเราก็ยอมรับค่ะ ว่าความรู้สึกข้างในของเรา เสียใจกับเรื่องนี้มาก ถึงแม้แฟนจะบอกว่าทุกอย่างที่ทำลงไป ทำเพื่อเราทั้งหมด เพราะไม่อยากให้เราต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้ (เหตุผลคือ แฟนบอกว่ายากเหลือเกินที่ครอบครัวเขาจะเปิดรับเราได้ตอนนี้ เพราะเขาฝังใจกับคนเดิมมาโดยตลอด) แต่แฟนก็ยังอยากให้เราอยู่ต่อในฐานะเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เพราะเขาทำใจไม่ได้ที่เราจะหายไปจากชีวิตเขา และยังพูดเสมอว่ารักเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่ที่ทำแบบนี้ลงไปเพราะความจำเป็นที่เขาเลือกไม่ได้ (นิสัยแฟนเราเป็นคนรักครอบครัวมากค่ะ แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบระเบียบมาตลอด)
เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? ควรจะตัดใจแล้วเดินออกไปตั้งแต่ตอนนี้ หรือ อยู่เป็นเพื่อนเขาต่อไปดี .. เรายอมรับค่ะ ว่าเรายังรักเขาแบบแฟน คงเปลี่ยนเป็นเพื่อนตอนนี้ไม่ไหว.. เราก็เสียใจ รู้สึกเจ็บ.. ยิ่งเวลาแฟนพูดว่า เราเป็นคนดีมาก ตลอดเวลาที่คบกันเรายอมเสียสละ ทำอะไรหลายอย่างให้เขามาโดยตลอด แล้วที่เสียใจหนักลงไปอีก คือก่อนวันบอกเลิก 1 วัน เรามารับรู้ว่าแฟนเราเพิ่งไปทานข้าว ดูหนังกับแฟนเก่าเค้ามาค่ะ เราบอกตรงๆ เลยนะคะว่าตั้งแต่เมื่อวาน เราไม่รู้จะพูดอะไรกับแฟนเราดีเลย เรานึกคำไม่ออกจริงๆ
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่รับฟังนะคะ และขอโทษด้วยค่ะที่พิมพ์ยาวไปหน่อย คือเราไม่รู้จะเรียบเรียงเป็นคำพูด หรือ บอกเล่าให้ใครสักคนฟังได้เลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานเรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ คิดแต่เรื่องพวกนี้อยู่ในหัวตลอด รู้สึกแย่มากจริงๆ T^T
ขอคำปรึกษาค่ะ เพิ่งโดนแฟนบอกเลิก ยังทำใจไม่ได้เลย T^T
หลังๆ มานี้เรารู้มาว่าแฟนเราเค้ามีความเครียดหลายอย่าง ทั้งเรื่องงาน เรื่องครอบครัว และ ความรัก ซึ่งเราเป็นห่วง คอยถามตลอด ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยตอบอะไรเราเลยค่ะ พยายามเลี่ยงพูดเรื่องอื่นๆ แทน จนเมื่อวานเขาคงทนไม่ไหว จนถึงขนาดร้องไห้พูดกับเราค่ะ เขาขอลดสถานะกับเราจาก "แฟน" เหลือแค่ "เพื่อนคนหนึ่ง" เนื่องจากเค้าบอกว่าตอนนี้กำลังโดนกดดันจากที่บ้านมาก
เรื่องแรกนะคะ เพราะพ่อกับแม่ของแฟน อยากให้แฟนเรามุ่งเรื่องการทำงานส่งเสียครอบครัว ซึ่งความจริงแล้วแฟนเราก็มีพี่สาว 1 คนนะคะ แต่ยังไม่สามารถดูแลพวกท่านได้ แฟนเราจึงเป็นลูกชายคนเดียวที่ท่านหวังจะพึ่งพา
และเรื่องที่สองคือ พวกท่านอยากให้แฟนเรา กลับไปคบกับแฟนเก่าที่เป็นนักเรียนนอกที่เคยคบกันมานานหลายปี เผื่อมีโอกาสแต่งงานกันในอนาคต เพราะท่านคิดว่าเหมาะสมกันค่ะ บอกตรงๆ ว่าเราค่อนข้างตกใจ เสียใจ ทำอะไรไม่ถูก พยายามถามถึงเหตุผล จนได้ข้อสรุปอยู่ 2 เรื่องใหญ่ๆ ค่ะ
1. แฟนไม่เคยพาเราไปพบครอบครัวของเค้า หรือ ได้พูดคุยอะไรกันเลยค่ะ ซึ่งเราพยายามเข้าหาผู้ใหญ่แล้วนะคะ ซื้อของหรือขนมไปฝาก ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบผ่านแฟนตลอด แต่แฟนเราบอกว่ารออีกสักระยะ อย่างน้อยก็ให้เรียนจบก่อน หรือมีงานทำ เพราะที่บ้านค่อนข้างเข้มงวดเรื่องการมีแฟนค่ะ (ตอนนี้เรากำลังเรียนอยู่ปี 4 ค่ะ กำลังจะจบอีกไม่กี่เดือน)
2. ตลอดเวลาที่คบกันมา 2 ปี เราเข้าใจมาตลอด ว่าแฟนเราบอกทางครอบครัวแล้วว่าตอนนี้กำลังคบกับเราอยู่ จนเมื่อวานนี้แฟนมาสารภาพว่าไม่เคยบอกเรื่องเรากับทางบ้านเลย เหมือนเราเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่เคยมีตัวตนอยู่จริงๆ (แต่การคบกัน ครอบครัวเรา เพื่อนๆ ของแฟนเราหรือเพื่อนเราเองรับรู้กันหมดนะคะ) เวลาที่บ้านถาม แฟนของเราจะบอกว่าไม่ได้คุยกับใครใหม่ ถึงแม้เลิกกันไปนานแล้ว แต่ก็ยังคุยกับคนเดิมอยู่ ซึ่งแฟนให้เหตุผลว่า ที่ต้องพูดไปแบบนั้นเพราะไม่อยากทำให้พวกท่านไม่สบายใจค่ะ เพราะท่านชอบแฟนเก่าของแฟนเรามากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
ซึ่งจริงๆ แล้ว สาเหตุของการเลิกที่เราทราบมาก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีเท่าไหร่ เพราะแฟนเก่าของแฟนเราดันไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของแฟนเราอีกที แน่นอนค่ะ พอจับได้ก็ต้องเลิกกันอยู่แล้ว (>.<) เรื่องนี้ช่วงแรกๆ แฟนเราโกรธมาก จนถึงขั้นเกลียดนะคะ แต่พอเวลาผ่านไป คงเพราะด้วยความผูกพันที่คบกันมานานด้วย แฟนเราจึงให้อภัยเขา และคบเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งค่ะ แต่เรื่องนี้รู้กันเฉพาะในกลุ่มเพื่อนสนิทๆ ไม่กี่คนเท่านั้น และทางบ้านของแฟนเราไม่เคยทราบเรื่องนี้เลย ท่านจึงยังรัก ยังเอ็นดูเหมือนเดิม เหมือนลูกสาวอีกคน อีกทั้งแฟนเราไม่เคยพูดถึงแฟนเก่าของเค้าในทางไม่ดีเลย
สุดท้ายเราถามแฟนเราตรงๆ ค่ะ ว่าจริงๆ แล้วที่เราต้องเลิกกัน สาเหตุมาจากอะไร? (เรา 2 คนไม่เคยทะเลาะหรือมีปัญหาใหญ่โต อย่างมากก็แค่เรื่องงอนเล็กๆ น้อยๆ ตามประสาแฟนค่ะ) แฟนก็บอกว่าการตัดสินใจ 80% มาจากครอบครัว อีก 20% คือถึงแม้เขาจะไม่ได้รักแบบแฟนแล้ว แต่เขาก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราก็ทราบมาตลอดนะคะ ว่าเขายังติดต่อกัน แฟนเราบอกว่าทุกวันนี้คุยกันแบบเพื่อน ไม่ได้คิดอะไร เราก็เข้าใจ ไว้ใจแฟนมาตลอด พอมาเจอความจริงจึงรู้สึกผิดหวังมาก ซึ่งเราก็ยอมรับค่ะ ว่าความรู้สึกข้างในของเรา เสียใจกับเรื่องนี้มาก ถึงแม้แฟนจะบอกว่าทุกอย่างที่ทำลงไป ทำเพื่อเราทั้งหมด เพราะไม่อยากให้เราต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้ (เหตุผลคือ แฟนบอกว่ายากเหลือเกินที่ครอบครัวเขาจะเปิดรับเราได้ตอนนี้ เพราะเขาฝังใจกับคนเดิมมาโดยตลอด) แต่แฟนก็ยังอยากให้เราอยู่ต่อในฐานะเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เพราะเขาทำใจไม่ได้ที่เราจะหายไปจากชีวิตเขา และยังพูดเสมอว่ารักเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน แต่ที่ทำแบบนี้ลงไปเพราะความจำเป็นที่เขาเลือกไม่ได้ (นิสัยแฟนเราเป็นคนรักครอบครัวมากค่ะ แล้วก็ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบระเบียบมาตลอด)
เราควรทำยังไงต่อไปดีคะ? ควรจะตัดใจแล้วเดินออกไปตั้งแต่ตอนนี้ หรือ อยู่เป็นเพื่อนเขาต่อไปดี .. เรายอมรับค่ะ ว่าเรายังรักเขาแบบแฟน คงเปลี่ยนเป็นเพื่อนตอนนี้ไม่ไหว.. เราก็เสียใจ รู้สึกเจ็บ.. ยิ่งเวลาแฟนพูดว่า เราเป็นคนดีมาก ตลอดเวลาที่คบกันเรายอมเสียสละ ทำอะไรหลายอย่างให้เขามาโดยตลอด แล้วที่เสียใจหนักลงไปอีก คือก่อนวันบอกเลิก 1 วัน เรามารับรู้ว่าแฟนเราเพิ่งไปทานข้าว ดูหนังกับแฟนเก่าเค้ามาค่ะ เราบอกตรงๆ เลยนะคะว่าตั้งแต่เมื่อวาน เราไม่รู้จะพูดอะไรกับแฟนเราดีเลย เรานึกคำไม่ออกจริงๆ
ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่รับฟังนะคะ และขอโทษด้วยค่ะที่พิมพ์ยาวไปหน่อย คือเราไม่รู้จะเรียบเรียงเป็นคำพูด หรือ บอกเล่าให้ใครสักคนฟังได้เลยค่ะ ตั้งแต่เมื่อวานเรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ คิดแต่เรื่องพวกนี้อยู่ในหัวตลอด รู้สึกแย่มากจริงๆ T^T